Η ιστορία πίσω από το κάθε ποτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα για ένα ποτό – πέρα από το να το πίνεις φυσικά. Είναι ένας τρόπος να κάνεις ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις της όσφρησης και της γεύσης, που αποτελούν τις δύο βασικότερες αισθήσεις που διατηρούν τις αναμνήσεις μας. Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία και την εξέλιξη για το ποτό που ονομάζουμε ρούμι είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Το ζαχαροκάλαμο αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στη Νέα Γουινέα και η διαδικασία της ζύμωσής του ξεκίνησε περίπου το 350 Π.Χ στην Ινδία. Την εποχή εκείνη βέβαια τα ποτά αυτά χρησιμοποιούνταν κυρίως για φαρμακευτικούς σκοπούς.Το 1400 Μ.Χ όταν οι μεγάλοι εξερευνητές άρχισαν να ταξιδεύουν με σκοπό να ανακαλύψουν καινούργια μέρη του κόσμου μας πολλά απόμερα νησιά άρχισαν να εξερευνούνται για πρώτη φορά στην ιστορία. Αρκετά από αυτά είχαν το ιδανικό κλίμα για την παραγωγή του ζαχαροκάλαμου. Η ζάχαρη ήταν ένα πολύ ακριβό αλλά και δύκσκολο στη παραγωγή για εκείνη την εποχή προιόν.
Τα νησιά αυτά είχαν αρκετή πρόσβαση σε νερό προϊόν απαραίτητο για την εποχή εκείνη. Δυστυχώς καθώς για την παραγωγή του ζαχαροκάλαμου χρειάζονταν αρκετά εργαζόμενα χέρια οπότε λόγω της κουλτούρας της εποχής χρησιμοποιήθηκαν σκλάβοι για το σκοπό αυτό. Η ανακάλυψη των νησιών Μπαρμπάντος στις αρχές του 1600 ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τη κατεύθυνση το ρούμι να κερδίσει τη δημοφιλικότητα που έχει σήμερα. Σε λιγότερα από 10 χρόνια οι βαρόνοι ιδιοκτήτες των φυτειών του ζαχαροκάλαμου στα νησιά Μπαρμάντος έγιναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο. Κάποιες φήμες της εποχής ονόμαζαν το ρούμι ως το ποτό που «σκοτώνει το διάβολο» λόγω της έντονης γεύσης του. Ενώ ο φτωχότερος πληθυσμός το έπινε σκέτο πολλοί ξεκίνησαν να το αναμειγνύουν με ζάχαρη και άλλα υλικά δημιουργώντας τα πρώτα κοκτέιλ με ρούμι. Τότε ήταν που το ποτό πήρε και το όνομά του ρούμι που έχει και σήμερα.
Στα τέλη του 1600 το ρούμι ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή ποτά για τη Νέα Αγγλία λόγω της οικονομικής παρασκευής του και δυστυχώς εξαιτίας της χρήσης σκλάβων. Όλα αυτά θα άλλαζαν με την επανάσταση. Διαμάχη μεταξύ Αγγλίας και Αμερικής Με την προσπάθεια της Αγγλίας να επιβάλει βαρύ φορολογία σε προϊόντα που προέρχονται από τα γαλλικά αποκομμένα νησιά αλλά και με την ανεξαρτοποίηση της Αμερικής άλλαξαν τελείως τα δεδομένα για τη νέα αυτή χώρα, Η παραγωγή και τα υλικά για ρούμι δεν είναι τόσο εύκολα πια. Παράλληλα όλο και πιο πολύ μετανάστες καταφθάνουν στις ακτές τις Αμερικής και μετακομίζουν προς τα μέσα της ηπείρου. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από χώρες όπως η Ιρλανδία και η Σκωτία. Δεν έχουν λοιπόν όπως είναι προφανές εμπειρία στο να παράγουν ρούμι αλλά αντίθετα έχουν αρκετή εμπειρία στα σιτηρά. Ευτυχώς για αυτούς η κεντρική Αμερική έχει αρκετά γόνιμα εδάφη για σιτηρά. Δυστυχώς για το ρούμι λοιπόν αντικαταστάθηκε από ποτά από σιτηρά όπως το ουίσκι και η δημοφιλικότητα του πέφτει όλο και περισσότερο. Το ρούμι σήμερα Τη σημερινή εποχή το ρούμι φαίνεται να κερδίζει και πάλι τη προσοχή που του αξίζει. Όχι μόνο με τα υπέροχα κοκτέιλ που αποτελεί το βασικό συστατικό αλλά ως ένα αγνό σπίριτ ποτό. Έχει αφήσει πίσω τη σκοτεινή αρχική εποχή της δημιουργίας του και σήμερα είναι το τέλειο ποτό για μια έξοδο αλλά και για μια μάζωξη στο σπίτι το καλοκαίρι.
